Voorbereiding op de kraamweek

Hoe gaan wij het doen als de baby er is?

Iets waar wij natuurlijk zelf veel mee bezig zijn, maar ook iets waar veel interesse in is vanuit jullie.

De tijd waarin we leven is natuurlijk even anders dan toen Jona ruim tweeënhalf jaar geleden geboren werd, met corona, maar ook met onze achtergrond.

Hoe bereiden wij ons voor en wat vinden we belangrijk voor de eerste tijd met ons tweede kindje?

Allereerst ben ik van de goede voorbereiding. Ik zou het Spaans benauwd krijgen als ik met 39 weken nog babywasjes zou moeten draaien, een geboortekaartje uit zou moeten kiezen of nog moest beginnen met ‘de nesteldrangschoonmaak’.

Rond de 30 weken zwangerschap was het babykamertje klaar. Klaar als in: alles is gewassen en ligt gevouwen en gestreken netjes in de kast.

Luiers, doekjes, verzorgingsproducten, het ligt allemaal klaar. 

Sebas heeft in de weken hiervoor het raam op het kamertje geverfd, de plinten geverfd en hier en daar wat nieuwe accessoires opgehangen. 

Mijn moeder heeft gordijnen gemaakt en ook die hangen inmiddels. Er hing al een rolgordijntje, maar verder nog niets. Toen we in dit huis gingen wonen was ik al zwanger van Jona. Het was nieuwbouw, dus we moesten alles doen. Destijds hadden gordijnen geen prioriteit, dat zou wel komen als het nodig was. Maar het is nooit nodig geweest, omdat Jona bij ons op de kamer sliep en zodoende is het nooit van gordijnen gekomen. 

Nu de tijd er voor was, ben ik samen met mijn moeder gordijnstof wezen kopen en heeft zij prachtige gordijnen gemaakt die het kamertje echt af maken. 

De baby zal voorlopig bij ons op de kamer slapen en afhankelijk van hoe het allemaal gaat zullen we zien of hij wel op dat kamertje gaat slapen, maar in ieder geval is het af.

Het kamertje is dus af, dat is een fijn idee. Daar heb ik weinig voor gedaan zoals jullie hierboven lezen, maar ik heb voor de rest gezorgd zullen we dan maar zeggen :)

In alle rust heb ik een inventarislijstje kunnen maken en in de weken hiervoor kunnen zorgen dat alles in huis was.

Ik vind het bijvoorbeeld fijn dat ik me in de kraamweek niet druk hoef te maken over of er nog wel genoeg luiers, billendoekjes of sudocrem in huis is.

Met alles vind ik het fijn als het op voorraad is. Voordat corona überhaupt een begrip was, had ik altijd al drie tubes extra tandpasta in de kast staan en kocht ik eens in de zoveel tijd drie dozen billendoekjes, à 12 pakken per doos, zodat ik daar voorlopig niet meer aan hoefde te denken.

Het gebeurt hier in huis eigenlijk nooit dat er iets op is. Onze voorraadkast is daar ook wel naar, want die staat altijd behoorlijk vol.

Dat is deels iets wat ik van huis uit mee heb gekregen, maar voor het andere grote deel geeft het mij ook rust dat ik niet iedere dag hoef te denken: heb ik eigenlijk nog wel brood voor morgen/was de rijst niet opgegaan vorige week/shit, de koffiemelk is dus tóch op.

Het geeft mij onrust als ik zo veel na moet denken. Haha, klinkt echt heel erg alsof alles me te veel is, maar om eerlijk te zijn is dat de afgelopen jaren ook daadwerkelijk zo geweest. Er zat al zo veel in mijn hoofd, er was al zo veel waar ik aan moest denken, dat het me in ieder geval rust gaf dat ik aan bovenstaande dingen in ieder geval niet meer hoefde te denken. En op dit moment is dat nog steeds zo, nog steeds is alles wat er in mijn hoofd zit veel. Heel veel. 

En daarom is het voor mij rustig als ik aan bepaalde dingen niet hoef te denken.

Daar op voortbordurend, niet alleen de voorraadkast is hier altijd gevuld, ook de vriezer.

Ik vind het zo’n gemak om maaltijden in de vriezer te hebben, die ik als het mij uitkomt uit de vriezer trek en enkel op hoef te warmen.

Zo maak ik altijd soep voor een weeshuis, wat ik per twee porties in vries en 8 zondagen lang me niet druk hoef te maken om wat we eten en wie dat klaar gaat maken.

Dat is wat ik ook voor de kraamweek heb gedaan. Er ligt zelfgemaakte soep in de vriezer, pastasauzen en makkelijke maaltijden. In de kraamweek heb je het vaak al druk en als de kraamzorg weg is, is het al helemaal gemakkelijk om dit te hebben liggen.

Ook liggen de cakes met blauwe muisjes al in de vriezer die Sebas mee kan nemen voor op z’n werk, zodat we daar die week niets meer aan hoeven te doen of iets hoeven te bedenken. Beschuit met muisjes vind ik zwaar onhandig om te trakteren. Buiten dat je een half uur én een lamme arm verder bent van de beschuiten besmeren met boter, vind ik de optie die nu al in de vriezer klaar ligt nog leuker ook.

Hetzelfde vind ik makkelijk voor in de kraamweek thuis, dus heb ik cupcakes gebakken en ingevroren.

Natuurlijk hebben we ook gewoon beschuit in huis, want ook dat vind ik lekker, maar voor het gemak vind ik cupcakes ideaal en nog heel lekker ook.

Naast alle kleertjes, verzorgingsproducten en etenswaar wat in huis is, vind ik het ook makkelijk om de versiering in huis te hebben. We gaan er geen hysterische bende van maken, maar toch is het wel leuk als zowel binnenshuis, als buitenshuis te zien is dat er een baby geboren is.

Toen ik in verwachting was van Jona had ik een doosje klaargemaakt met slingers en versiering en in dat doosje had ik ook een briefje gedaan met daarop wat waar moest komen te hangen. Destijds lachte mijn zus me zo ongeveer uit, maar toen zij 9 maanden later een baby kreeg, had zij precies hetzelfde gedaan, omdat ze het toch wel erg makkelijk en handig vond.

Het is toch jammer dat als je na een aantal dagen beneden komt en je eerst alle slingers goed kan gaan hangen, omdat het niet naar je zin is. En daarbij: mannen hebben het inzicht niet zo als het om die soort dingen gaat. Hoe vaak ik in mijn werk wel niet mee heb gemaakt dat zodra de vrouw beneden kwam er eerst nieuwe instructies kwamen voor hoe de slingers moesten hangen, omdat de man het toch net niet zo had gedaan zoals de vrouw het in gedachte had, wil je niet weten. En daarom: een goede voorbereiding is het halve werk, hier staat een doosje klaar met versiering én een briefje hoe en waar ik het hebben wil. 

Wat natuurlijk ook niet mag ontbreken, is het geboortekaartje. Sebas werkt in een drukkerij en net als onze trouwkaart en Jona's geboortekaartje, wordt dit geboortekaartje natuurlijk bij hem op de zaak geregeld. Zelf drukken waarschijnlijk niet, want meestal worden geboortekaartjes geprint, maar het is toch in ieder geval leuk dat hij het verder helemaal geregeld heeft. Wij hebben samen het ontwerp aangeleverd en een collega van Sebas is daar mee aan de gang gegaan en heeft het gemaakt tot wat het nu is. Sebas heeft het papiersoort en de kleur van het papier uitgezocht, de enveloppen al besteld, want ja ja, ook dat is iets wat ik van de voren al klaar wil hebben. Enveloppen heb ik dus al in huis en liggen geschreven, met postzegel en al, klaar. 

Het ontwerp was al vrij snel wat het wezen moest, maar het waren details waar nog een aantal keer wat aangepast moest worden, om het helemaal te krijgen zoals wij in ons hoofd hadden. En nu de laatste vier weken van de zwangerschap zijn ingegaan is dit nu ook iets wat we weer van ons lijstje kunnen vinken. Het ontwerp ligt klaar!

Wat een tikje uitzonderlijk is in de voorbereiding, is dat ik al afgekolfde melk in de vriezer heb liggen.

Al vrij vroeg in de zwangerschap heb ik al druppels melk en vanaf de 26 weken ben ik dat op gaan vangen. Ik wist dat dit kon, vanwege mijn achtergrond als kraamverzorgster en dat zal ook ongetwijfeld de reden zijn dat ik fanatiek voor borstvoeding ga.

In de zwangerschap van Jona had ik ook al wat afgekolfd, alleen niet zo heel veel. Ik geloof drie spuitjes van 10 ml. 

Ik had ook geen reden om aan te nemen dat het nodig zou zijn en met het gegeven dat ik in de zwangerschap al borstvoeding had, vertrouwde ik er op dat mijn lichaam dit kon en dat na de bevalling de productie goed op gang zou komen.

Dat laatste bleek zeker waarheid te zijn, de productie kwam ook zeker goed op gang. Maar Jona werd direct na de geboorte verdacht van een infectie en om hem zo snel mogelijk te laten herstellen, moest hij vanaf het eerste moment voeding hebben. Om de drie uur 10 ml voeding. 

Dat had ik natuurlijk nog niet en zeker niet na de sectio. 

Na een sectio komt de voeding altijd wat later op gang, dus pas op dag 3 begon het kolven echt vruchten af te werpen. 

De drie spuitjes uit de vriezer waren toen al lang en breed op en zodoende heeft Jona twee dagen kunstvoeding gekregen. Dat was helemaal geen ramp, maar met deze ervaring en het gegeven dat ik wel in de zwangerschap al de mogelijkheden had om te kolven, zorg ik nu dat ik een voorraadje in de vriezer heb liggen, zodat ik de baby in ieder geval borstvoeding kan geven. Ik heb het tenslotte toch al en hoef er weinig moeite voor te doen.

De eerste keer kolven met 26 weken had ik direct al 2.5 ml. Klinkt als heel weinig, maar voor de eerste keer prenataal kolven is dat echt veel. En inmiddels is dat per keer kolven 8 tot 12 ml, zonder veel moeite te doen. Ik doe het nu zo'n 1-2 keer per week.

Ik kolf ook niet elektrisch, niet met een handkolf, maar echt met de hand. Dit is in mijn ogen de meest veilige manier van prenataal kolven.

Ik heb me er in verdiept en overleg gehad met de verloskundige en daarom weet ik dat prenataal kolven niet gevaarlijk is. Men denkt veelal dat dit wel zo is en het weeën op kan wekken, maar dat is dan ook het enige wat ze 'weten' van prenataal kolven. Borstvoeding geven staat in verbinding met de baarmoeder. Vrouwen die borstvoeding geven of gegeven hebben kunnen zich vast wel herinneren dat zodra de baby drinkt aan de borst, ook de baarmoeder samentrekt en ze last kregen van naweeën. 

Dat borstvoeding geven dus in verbinding staat met de baarmoeder is een gegeven en dat is dan ook de reden dat prenataal kolven afgeraden wordt voor de 37 weken zwangerschap, omdat het in dat geval mogelijk weeën op kan wekken.

Maar ik heb me er in verdiept en ben er achter gekomen dat er eigenlijk geen bewijs is dat het ook daadwerkelijk weeën opwekt. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen die prenataal kolven na de uitgerekende datum niet eerder bevallen dat vrouwen die niet prenataal kolven. Dit is een veilig onderzoek geweest, omdat de vrouwen dus al uitgerekend waren, maar het heeft dus geen positieve invloed gehad op de bevalling. 

Ook staat in het artikel dat als dit wel het geval was geweest, dat we nu alle zwangeren die meer dan 40 weken zwanger zijn zouden aanraden om drie uur per dag de tepels te stimuleren. 

Maar het heeft dus geen effect. 

Wel staat in het artikel dat het prenataal kolven op eigen risico is en dat is precies wat ik ook ga zeggen. Ik heb geen reden om aan te nemen dat het prenataal kolven wat ik doe weeën opwekt. Ik luister naar mijn lichaam en als mijn lichaam zou reageren op het kolven door bijvoorbeeld harde buiken, oefenweeën of iets dergelijks, zou ik direct stoppen. Daarbij heb ik geen vroeggeboorte in anamnese, Jona is geboren met 41 weken en 3 dagen, die jongen zat helemaal dikke prima binnen en trok zich niets aan van zijn prenataal-kolvende moeder.

Maar dat betekend natuurlijk niet dat dat bij iedereen zo is. In principe is het niet gevaarlijk en wekt het geen weeën op, maar ik wil niet degene zijn waar zometeen met een vingertje naar gewezen wordt als iemand na het prenataal kolven weeën krijgt. 

In mijn ogen is het dan ook de oorzaak niet van de vroeggeboorte en moeten er veel meer factoren meespelen dan alleen prenataal kolven, maar goed ik dek me ook maar liever in.

Buiten de artikelen die ik heb gelezen, heb ik ook overlegd met mijn verloskundige en ook zij ziet er geen kwaad in. Wel adviseerde zij om enkel met de hand af te kolven, omdat elektrisch kolven toch weer meer stimulatie geeft en dus daarom ook meer kans geeft op de (niet bewezen) risico's. Er is weinig over bekend, er zijn namelijk weinig vrouwen die prenataal kolven en daarom is het ook niet mogelijk er groter onderzoek naar te doen in mijn ogen. 

Na de 37 weken zwangerschap is het in ieder geval veilig om te doen. Het kindje is dan volgroeid en mag geboren worden, dus zijn er geen risico's meer. Voor nu kolf ik dus nog met de hand, dat gaat heel goed dus ik denk dat ik het ook zo houd, maar eventueel kan ik bij de 37 weken zwangerschap met de elektrische kolf die ik heb gaan kolven.

Handkolven is vrij onbekend, maar het wordt ook wel eens geadviseerd bij bevallen vrouwen, van wie het kindje net even een klein zetje nodig heeft om te gaan drinken aan de borst. Door met de hand wat druppels uit de borst te stuwen, dit opvangen op een theelepeltje, kun je de baby dit geven. Vaak is dit maar een aantal keer nodig voordat de baby aan de borst gaat drinken en je hebt niet de hele toestand van een kolfapparaat, spuitjes voor het bijvoeden etc. Het geeft vaak een stuk minder stress. Het handkolven wat ik dus doe is hetzelfde als dit. Hoe je dit kunt doen, kun je opzoeken op websites over borstvoeding, daar staat goede uitleg over hoe dit toe te passen is.

Ik vang de voeding op in een klein kopje, maar je kunt het natuurlijk ook opvangen in een cupje (van bijvoorbeeld medicijnen) of iets anders. Daarna trek ik de gekolfde voeding op met een spuitje en dat bewaar ik in de koelkast. Dit kan 2-3 dagen en daarna moet het of gebruikt worden, of in de vriezer. Ik kolf soms twee avonden achter elkaar om een spuitje vol te krijgen en in te vriezen. Wel belangrijk is dat als je voeding bij elkaar wilt doen, dat het dezelfde temperatuur heeft. Dus: de net afgekolfde voeding kan ik niet direct bij de gekoelde voeding van de avond er voor doen, maar moet ik eerst ook in de koelkast leggen. Na een paar uur doe ik het dan bij elkaar en vries ik het in.

Hetgeen wat je kolft is colostrum, hele gele, dikke en voedzame voeding. Het is de eerste voeding die je baby krijgt bij de borstvoeding na de geboorte. Als de voeding op gang komt veranderd de samenstelling van de voeding. En ook al kolf ik dus al enige weken, het is nog steeds colostrum. Het is ook niet dat als je prenataal kolft je daarmee de voeding echt al op gang brengt, dat gebeurd pas echt na de geboorte. In de zwangerschap van Jona had ik bijvoorbeeld ook al wat voeding, maar na de geboorte was dat dus een paar dagen helemaal weg en kwam het pas op dag 3 een beetje op gang. Daar zegt het dus niets over. 

Colostrum kan ook heel waardevol zijn voor de keren dat je baby ziek is. Het bevat veel antistoffen en tijdens een verkoudheid of griep kan dit heel waardevol zijn om te geven. Je kunt het natuurlijk niet eindeloos bewaren, maar in een goede vriezer die constant onder de -18 blijft is het een jaar te bewaren. 

Vanuit jullie was er veel interesse, daarom hierbij de uitleg van het hoe en wat. Ik vind het zelf heel mooi en zeker met de eerdere ervaring in mijn achterhoofd vind ik het een heel fijn idee om dit te doen. Inmiddels ligt er al 150 ml in de vriezer! 

Stel er gerust nog vragen over als je nog iets wilt weten wat ik niet genoemd heb, of vraag je verloskundige er naar. 

Nogmaals: ik ben geen expert, maar ik heb me er wel in verdiept en weet dat het voor mij goed kan. 

En dan het volgende: bezoek in de kraamtijd.

In deze tijd is het natuurlijk maar de vraag óf er bezoek mag komen, maar wij hadden toch al besloten dat we deze keer niet aan kraambezoek doen, ook al hadden de maatregelen rondom corona er niet geweest. Inmiddels is er tot 19 januari een lockdown. De kan dat de baby voor die tijd komt is aanwezig, maar het kan ook daarna zijn. Voor ons maakt het niet zo uit, het enige wat ik natuurlijk jammer zou vinden, is dat er helemaal geen bezoek mag komen als we voor langere tijd in het ziekenhuis liggen. Natuurlijk willen wij ook graag in ieder geval onze ouders ontmoeten en hen hun nieuwe kleinzoon laten zien.

Maar ik ben ook wel weer nuchter in dat opzicht. Er zijn ergere dingen. We hebben tegenwoordig FaceTime en kunnen op die manier ook elkaar zien. 

Ook als de kraamweek thuis is, hebben we te maken met regels vanuit de kraamzorgorganisatie en daar zullen we ons ook zo veel mogelijk aan houden. 

En wat ik al zei: zonder corona of lockdown waren wij ook al van plan om geen kraambezoek te ontvangen.

We hebben nu al genoeg aan onszelf en ons gevoel is dat dat na de geboorte niet anders zal zijn. Plus dat we er dan nog eens een pasgeboren baby bij hebben die ook de nodige aandacht op zal eisen.

Onze ouders en broers en zussen mogen wel komen, maar aan echt kraambezoek gaan we gewoon niet doen deze keer.

Ook vinden we het belangrijk om de baby in deze tijd van corona én de wintertijd te beschermen. Ik staar me niet blind op enkel corona, we vergeten namelijk een beetje dat het RS-virus in de wintermaanden een ontzettend groot probleem is én ontzettend gevaarlijk is voor jonge kinderen.

Dus niet alleen vanwege corona, maar ook vanwege andere infecties die in de wintermaanden de kop makkelijk opsteken willen we extra hygiënemaatregelen toepassen voor degenen die wel op bezoek komen en de baby vasthouden.

Buiten het handen wassen om, staat een fles desinfectans en een doos mondkapjes klaar.

Voor opa’s en oma’s in ieder geval vind ik het niet leuk om te zeggen dat ze de baby niet vast mogen houden. Hoeft misschien niet iedere keer dat ze langskomen, maar het ontzeggen vind ik niet leuk. Wel met een mondkapje op.

Dat is een beetje hoe wij het voor ons zien als de baby er is. Geen kraambezoek, wél naaste familie en enkel als de maatregelen zo zijn dat dat kan. Na de kraamweek zijn we natuurlijk eigen baas daar over, maar in de kraamweek hebben we toch te maken met óf het ziekenhuis óf een kraamverzorgster. En zij moeten op een veilige manier kunnen werken en daar hebben wij alle begrip voor. We zullen zien hoe het tegen die tijd er uit ziet, wat wel en niet kan en vooral ook wat wij wel of niet zien zitten. En buiten familie hebben we de keuze gemaakt om verder geen bezoek te ontvangen.

Dat geeft rust. We kunnen ons focussen op onszelf en de baby en ik denk dat dat precies is wat nodig is.

Er zullen genoeg gevoelens langs komen, verdrietige momenten zijn en herinneringen aan Jona.

Ja, wij hebben genoeg aan onszelf.

En mochten we toch meer zien zitten, dan geven we dat zelf aan, maar het is fijn dat daar geen druk op ligt.

In hoeverre ik social media op de hoogte houdt of meeneem in de eerste weken van de baby weet ik nog niet. Ik wacht wel af hoe het gaat en hoe ik me voel. Als ik de behoefte niet voel, dan doe ik het ook niet.

Daar kan ik nu nog niet zo veel over zeggen.

Wel zal ik het natuurlijk bekend maken als de baby geboren is. Er wordt zo meegeleefd, dat waardeer ik enorm. De kaartjes en berichtjes die we krijgen zijn hartverwarmend. Dus zeker zal ik, als de omstandigheden het toelaten, het laten weten dat de baby geboren is. 

Al met al, we zijn voorbereid. In heel veel opzichten zijn we klaar voor de komst van deze baby, maar in bepaalde opzichten zullen we er ook nooit helemaal klaar voor zijn. Er blijft een mate van onvoorspelbaarheid, dat is logisch, maar dat brengt soms wel onrust of angst. We zijn niet blanco meer, geen naïeve, aanstaande ouders die vertrouwen hebben dat het wel goed komt. Nee, wij weten hoe anders het kan.

En we gaan het ervaren, de tijd zal het ons gaan leren. 

Leuk dat jullie meegelezen hebben, het was een behoorlijk lange blog dit keer, maar wie weet heb je nog ideeën op gedaan waar je iets aan hebt :)